De Bende van Beuving en The New Voices ‘Skoren’
AlgemeenZEVENAAR - ‘Skoren’ is een cabaretesk muziektheatershow van cabaretier Ernest Beuving, zijn band en een plaatselijk koor. Aan de show op 13 mei in Het Musiater werkt het Zevenaarse zang- en theaterkoor The New Voices mee. Het belooft een avond te worden met een lach en een traan.
Door Alie Engelsman
Wie is Ernest Beuving, wat maakt hem zo bijzonder? Ernest werd 61 jaar geleden geboren in Enschede. Hij kwam in de wereld van het theater terecht toen hij zijn vervangende dienstplicht ging vervullen in Psychiatrisch Ziekenhuis Wolfheze. Hij ontmoette daar psychiatrisch verpleegkundige Marcellino Bogers en samen traden ze 20 jaar op als het duo Ernesto en Marcellino, waarbij ook Wilfried Finkers (broer van Herman) zich aansloot. In 2012 besloot Ernest dat hij op een andere manier op het podium wilde staan. “Ik zocht naar een show vanuit mezelf, met uitstapjes naar imitaties en persiflages, maar ook met een serieuze noot en eigen muzikanten.” Het idee om er koren er bij te betrekken ontstond toen hij in contact kwam met een dirigent die zijn koor mee liet doen aan de show. Ernest: “Dat vond ik zo gaaf, dat ik dat elke keer in de show zou willen. Ik heb een fantastische eigen band, maar ik kon natuurlijk niet ook nog een koor overal mee naar toe nemen.” Vanaf dat moment besloot Ernest aan zijn show een plaatselijk koor mee te laten werken. Ernest: “Zo’n samenwerking geeft elke keer op een unieke manier een nieuwe energie, die je met elkaar ontwikkelt. Elke keer verrassend hoe mooi, divers en anders het weer is. Daarom rijd ik voor een avond repeteren net zo makkelijk naar Zierikzee als naar Zevenaar. Het is nooit een standaardding, elke keer weer unieke mensen en unieke verhalen. Dat is wat ik mooi vind en wat ik zoek.” De veertig leden van The New Voices hebben er zin in om, samen met Ernest en zijn vaste band, samen de Bende van Beuving, het dak van Het Musiater er af te laten knallen. Paul Möller, bas bij The New Voices: “Wij hebben een prominente gastrol in een geweldige theatershow. We maken fantastische muziek en lachen met elkaar en zetten samen een mooie show neer voor het publiek. Het wordt een topavond.”
Ernest woont in Exel, bij Lochem en geeft openlijk toe dat hij aan de antidepressiva zit. “Ik voel me prima en mijn motto is ‘Prozac eens lekker door’. Het werken in de psychiatrie is de dramaopleiding geworden, die ik voor geen goud had willen missen. Je komt diep in het leven te staan en dat is heel inspirerend. Je hebt trieste, maar ook hele mooie gekte en dat blijft me altijd bij. Ik heb daar vooral geleerd hoe gek het is om het niet te zijn. Ik ben afgewezen voor de kleinkunstacademie. Ik zeg altijd ‘na de voorstelling snappen mensen wel waarom’.” Humor, zelfspot, maar vooral puurheid en echtheid zijn belangrijke waarden voor Ernest. “Theater is voor mij heel belangrijk, ik hou er van om met een groep mensen in klank, energie en gevoel verbindingen te leggen via humor, maar ook via ontroering. Een melancholisch lied komt daarna dan ook goed binnen. Die, vaak snelle, afwisseling van humor naar ernst, waar mensen helemaal in mee gaan, dat is wat ik zoek, dat is voor mij theater. In mijn jeugd speelde ik poppenkast. Gordijntjes open en dan was dat mijn wereldje, mooi overzichtelijk. Nu, op toneel geldt dat ook, gordijnen open, lampen aan: mijn wereld.”
Ernest speelt meerdere voorstellingen. Zo heeft hij een prachtige show over zijn zoektocht naar Leonard Cohen, ‘So long Cohen’. “Ik vind dat een heel inspirerende man, zijn zang, zijn teksten, zijn humor, zijn depressie en hoe hij zich daarvan bevrijdde, zijn rust, zijn enorme bescheidenheid en zijn humoristische zelfrelativering. Dat spreekt mij heel erg aan. Ik voel een bepaalde verwantschap met hem, hem hoef ik niet te imiteren. Hoe hij in het leven staat, ‘There is a crack, a crack in everything, That’s how the light gets in’, vind ik geweldig.”
In zijn show ‘Klap van de korenmolen’ imiteert Ernest onder andere een Mick Jagger met ADHD en Toon Hermans. “Maar dan wel in de tijd van nu. Zo laat ik Toon praten over de mobiele telefoon. Dan zeg ik ‘een telefooncel is een overdekte mobiele iPhone op een vaste plek’. Dingen weer tot leven wekken en op een leuke manier tegen elkaar afzetten, dat is zo mooi om te doen. Ik ben een nieuwe show aan het maken over de seventies met onder Wim Sonneveld, die dan niet zingt over de 50-er jaren, maar over de 70-er jaren, in de trant van: ‘Er was geen Facebook, geen mobiel, je was nog mens en geen profiel’, een eigen bewerking op ‘Ons dorp’.” Humor, zelfspot, maar vooral puurheid en echtheid zijn belangrijke waarden voor Ernest.
In de voorstelling ‘Skoren’ komt het thema ‘Voel jezelf winnaar, ook als de werkelijkheid niet echt meewerkt’ aan de orde. “De balans wordt opgemaakt. Als je oud en eenzaam bent, wat is er dan nog van je over? Hoe kun je toch nog rocken in Verzorgingstehuis ‘Het Zinkende Anker’? Er zit een scene in over een reünie, hoe mensen een pose aannemen en hoe ik daar met humor en zelfspot door heen prik. Als een oud-klasgenoot zegt: ‘Ik ben cum laude afgestudeerd en heb zelfs klassen overgeslagen’, dan zegt Beuving: ‘Ik heb zelfs hele scholen overgeslagen.’ Mooi om met de werkelijkheid te draaien, tegen de verdrukking in positief te blijven. Als je een hoefijzer op je kop krijgt, heb je geluk dat het paard er niet meer aan vast zit’.”
Patrick Coenders trad al eerder op met Ernest met een ander koor. “Dat was in 2014 met de show ‘Klap van de korenmolen’. Ik ben grotendeels bekend met het werk van Ernest. Het is super om hem, met het hele koor te ondersteunen. The New Voices heeft een breed genre. Wat Ernest ons heeft gegeven om te oefenen past ons zeker. We staan te popelen straks samen iets heel moois neer te zetten.” Er zijn nog kaarten á € 21,50 beschikbaar voor de theatervoorstelling op 13 mei: www.liemerskunstwerk.nl.
