Snaredrums doen de kerkbanken in Pannerden trillen
U2Faces leidt nieuw tijdperk St. Martinuskerk in
PANNERDEN - De St. Martinuskerk als middelpunt van het dorp blijft in Pannerden, maar niet meer voor liturgische doeleinden. Zaterdag 25 maart bracht U2Faces er dankzij de kersverse stichting Martinus Pannerden voor het eerst sinds de onttrekking aan de eredienst flink de schwung in. Een sfeerverslag.
Door Indy Roelofs
Door de straten van Pannerden lopen mensen vanuit huis of vanuit hun auto in groepen richting het meest historische gebouw van het dorp. Op deze donkere zaterdagavond in maart schijnen roze en paarse lampen door het gebrandschilderde glas van het iconische gebouw. Bij ingang worden kaartjes ouderwets gescheurd of gescand via een QR-Code. De eerdere geur van kaarsen is vervangen door een walm van koffie. Rockfans en nieuwsgierige oude kerkgangers lopen licht ongemakkelijk met hun kartonnen koffiebekertjes de kerk in. In het midden van de kerk staat tussen de banken een techniektafel opgesteld waarvoor een man met koptelefoon staat, die richting het grote scherm voorin de kerk kijkt.
Voor de deur van de pastorie, waar de bandleden de laatste voorbereidingen treffen, staat een beeld van Sint Jozef met het kindeke Jezus aan zijn hand. Mensen die voor het eerst in de kerk komen zullen daar echter geen flauw idee van hebben. Tegen het beeld staat vanavond namelijk een kartonnen evenementenbord. Slechts het hoofd van Jozef is vanavond te zien. Bovenop het geïmproviseerde podium staan de instrumenten klaar. Op de plek waar honderden koppels elkaar ooit het ja-woord gaven staat nu een microfoon, op de plek van de ambo waaraan pastors het woord van God eerder verkondigden, staat een basgitaar en op de plek waar koren eerder kerstliederen zongen staat vanavond een drumstel. Voor het podium loopt een man met een emmer voor de lege koffiebekers zoals vroeger de kosters liepen voor de collecte.
Als de bandleden zwaaiend richting hun plek lopen klappen en joelen de mensen vanuit de banken. Net voordat de tributeband begint te spelen kun je de door de stilte de zanger horen ademen. De drummer tikt tweemaal met zijn stokken en start de het concert met de eerste drums van Even Better Than The Real Thing. Het slaan op de bassdrum is door de bruinhouten banken letterlijk te voelen. De gitaren en de zanger volgen en maken het publiek in een fractie van een seconde wakker.
De gitarist stelt na het eerste nummer de band voor en vertelt dat op het scherm vanavond verschillende dingen zijn te zien: songteksten, interviews met zanger Bono, foto’s en animaties. Terwijl de zanger het zweet van zijn voorhoofd veegt, trekt een vrouw voorin haar jas uit, de koele kerk warmt steeds verder op. In de banken zit een zwartgrijze man met een brilletje. Bij het horen van zijn favoriete nummer ontstaat er achter zijn bril een glinstering in zijn ogen. Terwijl de zanger het publiek laat meeklappen gaat hij van meetrommelen op zijn been over naar klappen. Iedere klap, door zijn enthousiasme, net iets uit de maat. Als een vrolijke teckel gaat hij tot de laatste seconde uit zijn dak. Aan het eind van het nummer draait hij zich om naar een vriend: “Wat waanzinnig!”
Een deftig geklede man in de bank naast hem geniet wat ingetogener bij het volgende nummer. Met zijn lichtgrijze lokken knikt hij zachtjes op de maat mee terwijl hij in zichzelf zingt. Terwijl hij aan het kriebelen is aan zijn mouw tikt hij met zijn over elkaar gekruiste benen het ritme mee. Zijn applaus is dan ook extra hard wanneer de gitarist het laatste akkoord speelt.
De kerk loopt leeg wanneer de pauze aangekondigd wordt. De menigte wandelt richting Café de Dijk voor een drankje. De kroeg gaat van rustig tot overvol in enkele minuten en de twee heren achter de bar buffelen flink door. De tap loopt vrijwel ononderbroken door. Ook op de toiletten is het spitsuur geworden. Wanneer er achter de bar geroepen wordt dat ze de show weer gaan hervatten stroomt de kroeg net zo snel weer leeg.
Na de pauze start de band met Sunday Bloody Sunday. Vanaf dan starten de échte hits. De kerk is door het vertrek van een aantal ouderen wat leger dan voorheen, maar dat mag de pret niet drukken. Als een burcht stokstaartjes beginnen steeds meer mensen uit de banken te komen om op de plaats te dansen. Ook 'De teckel' houdt zich niet in. Tijdens een intermezzo met een interview over geloof met zanger Bono op het grote scherm zit iedereen weer op de banken. Met wat moeite krijgt de band na twee nummers toch iedereen weer aan het dansen en neemt de sfeer toe wanneer ze Still Haven't Found What I'm Looking For en With or Without You spelen.
Aan het einde van het optreden maakt U2Faces het cirkeltje rond wanneer ze Amazing Grace ten gehore brengen. De katholieke kerk verandert voor een paar minuten in een gospelkoor en iedereen zingt mee. De zanger vangt de glimlach op het gezicht van de bassist op en lacht terug. Het is U2Faces toch gelukt om voor het eerst rock te brengen in de St. Martinuskerk in Pannerden.
