Koffie in de benen
Op het moment van schrijven bevind ik mij in Quillabamba, Peru. Gisteren ben ik er de jungle in geweest, tussen de bananenbomen en koffieplanten. Ik schrok even toen een voor mij onbekend dier wegschoot tussen het overweldigende groen. Later leerde ik dat het dier een mishasho (coati) was en dat deze dieren dankzij een fantastisch reukorgaan in staat zijn om de beste koffiebonen op te sporen en te verorberen. Deze bonen die vervolgens de mishasho via zijn ontlasting weer verlaten, worden verkocht als mishakoffie. Deze behoort tot de duurste van de wereld. Het is maar dat u het weet. Tijdens de junglewandeling werden mijn benen flink aan het werk gezet met al dat klimmen en dalen. Dat zal de deelnemers aan de oorlogswandeling in Zevenaar gemakkelijker afgaan. Deze twee kilometerlange wandeling start bij het Liemers Museum op 2 april, de datum waarop Zevenaar in 1945 werd bevrijd. Er worden dan oorlogsverhalen verteld op verschillende noemenswaardige plekken in de stad. Een mooie gelegenheid om sportiviteit en historisch besef te combineren. Ook de voetballers in De Liemers zetten de hamstrings weer aan het werk na een korte carnavalspauze. Zij maken zich op voor de laatste episode van de voetbalcompetitie. Een andere sportieveling die vooral zijn armen aan het werk zet, is de ambitieuze Marc Vlieghert uit Duiven die professioneel darter wil worden, zo valt er in deze krant te lezen. Ik ga vanavond dansen op Peruaanse muziek. Maar eerst nog een kopje koffie, al zal dat geen mishakoffie zijn.
Joke Burink