Huisdier
Haar naam was Sarah. De eerste hond in onze familie. Daarna volgden Dribbel en Dushi, al was ik toen al het huis uit. Ik gaf om ze, maar dat ik er nou dolverliefd op was, dat niet. Mensen houden niet van een hond omdat hij kwijlt en stinkt. Ze houden van het menselijke in een hond: dat ie kwispelt en het geluid van je auto herkent als je thuiskomt. Voor steeds meer hondeneigenaren staat hun viervoeter op gelijke voet met hun partner. Je ziet het op rouwkaarten. Het rijtje namen van nabestaanden eindigt dan met de naam van de geliefde hond van de overledene met een hondenpootje erachter. Zo ver zal ik nooit gaan. Van een gelijkwaardige relatie tussen mens en dier is geen sprake: de mens kiest het dier en stelt de regels op, het dier volgt. Zolang hij eten, onderdak en aandacht krijgt zit het wel snor met zijn trouw. Dat honden veel meer zijn dan gezelschapsdieren zagen we afgelopen week op televisie. Op aangeven van reddingshonden van onder meer de Stichting Reddingshonden Werkgroep Westervoort uit Duiven werden dagen na de verwoestende aardbeving in Turkije nog overlevenden gevonden. Ook in gevangenissen blijken ouderwetse speurhonden smokkelwaar beter op te sporen dan allerlei high-tech apparatuur ondervond ik aan den lijve tijdens een open dag. Gelijkwaardig of niet: de onverwoestbare band tussen hond en de geleider raakte me. Terwijl ik dit tik, zingt Wilco het hoogste lied. Wilco? Ja, deze kanarie kreeg ik vorige week als verjaardagscadeau. Ik fluit terug. Eindelijk een huisdier. Wat een geluksvogel ben ik toch.
Susan Wiendels