Richard Bouwman vertaalt ‘het gevuul van de uul'
‘Het mooiste is de ongedwongenheid naar elkaar toe’
OUD-ZEVENAAR - Hij was vijf jaar geleden stadsprins namens carnavalsvereniging De Nachtuulen en sinds vorige week staat de Smaragdogige Nachtuul op zijn schoorsteensteenmantel. Toch is Richard Bouwman (45) geen man van de spotlights. Het liefst doet hij op de achtergrond ‘zijn ding.’
Door Susan Wiendels
"Ja, ik had wel knikkende knieën toen ik in de gaten kreeg dat het om mij ging”, blikt de anders zo nuchtere Richard Bouwman terug op hét moment tijdens de pronkzitting: de uitreiking van hoogste onderscheiding die een mens in Oud-Zevenaar ten deel kan vallen. ”Waarom die emotie? Nou, het is toch een stuk waardering.” Zijn vrouw Sylvia vult hem aan: "Het is ook wel een select gezelschap dat deze prijs gekregen heeft.” Enkele namen: Bertus Bruins, Theo Kersten, Tineke Nass, Frenk Polman en Doortje Heijneman. Richard Bouwman sluit naadloos aan in dit rijtje van mensen, dat zich onbezoldigd en met hart en ziel inzet(te) voor de dorpsgemeenschap, hét criterium om de prijs te ontvangen. Een speciale commissie van vijf grootkamerheren buigt zich elk jaar over de vraag wie met de prijs aan de haal gaat. Daarbij wordt niet over één nacht ijs gegaan, want als er één dorpsgemeenschap is waar vrijwilligerswerk het cement van de samenleving vormt, dan is het wel Oud-Zevenaar.
Bereidwillige handjes genoeg ervaart ook Richard Bouwman: "Ik ben nu zo'n 25 jaar actief bij De Nachtuulen. Wat ik het mooiste vind is de ongedwongenheid naar elkaar toe. Je kunt elkaar gewoon dingen vragen en zeggen zonder dat er scheve gezichten ontstaan. Iedereen doet wat op zijn of haar eigen manier. Men laat elkaar in z'n waarde. Dat geldt trouwens niet alleen voor De Nachtuulen, dat zie je in het hele dorp terug. Ik zet me soms keihard in, maar als aan het einde van de avond iemand alleen even een biertje komt drinken, dan vind ik dat net zo leuk.”
Verbroedering, muziek maken én techniek lopen als een rode draad door het leven van Richard Bouwman. Als jongetje van tien wordt hij al lid van drumfanfare St. Anna. Hij ruilt vervolgens de trompet in voor de trombone en sluit zich aan bij dweilorkest Slût Nørgus Op.
Bij De Nachtuulen zien ze al snel muziek in de handige jongeman en wordt hij vaste man ‘achter de knoppen' tijdens de pronkzittingsavonden en andere evenementen zoals het befaamde dansgardeconcours.
Lees verder op pagina 3