Pastoraal werker geliefd bij parochianen, jong en oud
AlgemeenZEVENAAR - Een bomvolle kerk en een staande ovatie. Wat vriendelijkheid, bescheidenheid en medeleven al niet teweeg kunnen brengen. Pastoraal werker Jeroen Heemink (46) van de Sint Willibrordusparochie kreeg zondag 8 januari tijdens en na de eucharistieviering in de Heilige Andreaskerk in Zevenaar het afscheid dat hij verdiende.
Door Susan Wiendels
Hoewel, in de schijnwerpers staan past niet echt bij Jeroen Heemink. Het liefst blijft hij op de achtergrond, maar hij kon én wilde er na veertien jaar niet omheen. “Ik weet nog goed dat ik in 2008, in de eerste week dat ik hier was, rondreed door de parochie. We reden op een gegeven moment over de dijk van Oud-Zevenaar. Het zonnetje scheen en ik dacht ‘wat een mooie wereld.’ Later heb ik er nog vaak gewandeld, ook met mijn vader. Ik ben van dat rivierenlandschap en de mensen gaan houden. Soms loop je even met mensen mee, soms wat langer. Ik heb heel veel warme contacten opgedaan. Dan is het fijn om iedereen nog een keer op informele wijze te kunnen ontmoeten als je weggaat.”
Niet blindstaren
In totaal was Heemink twintig jaar werkzaam als pastoraal werker: de eerste zes jaar in Twente, waar zijn roots liggen; de laatste veertien jaar in Zevenaar. Een periode waar hij met een goed gevoel op terugkijkt, ondanks de afname van het kerkbezoek en de vele kerksluitingen van de laatste jaren. “Toen ik in Twente begon, bloeide het kerkleven, in Zevenaar was het al een stuk soberder”, blikt hij terug. “Je moet je niet te veel blindstaren op aantallen. Maar als je op een gegeven moment 65 communicantjes hebt in de hele parochie en vijf jaar ervoor waren dat er nog tweehonderd, dan zegt dat natuurlijk wel iets.”
Voortvarend
Desondanks verstond hij de kunst om vreugde te blijven vinden in zijn werk. “Het is zo fijn als je iets kunt betekenen voor mensen in hun leven op momenten dat het ertoe doet. Ik ben ook dankbaar voor de collega’s en vele vrijwilligers met wie ik mocht optrekken. Samen ideeën ontwikkelen om mensen iets te kunnen laten zien wat van waarde is, echt geweldig.” Dat leidde soms tot activiteiten die heel voortvarend liepen. Hij noemt als voorbeeld de musical voor één dag, een activiteit voor de jeugd. “Daar kwamen gewoon meer dan vijftig jongeren op af.”
De brug naar jongeren is gelegd. Pastor Thanh Ta en Marieke ten Velde en Susan van den Boogaard van Jong RK Liemers roemden tijdens de afscheidsviering zijn inzet om kinderen een plek te geven binnen de rooms-katholieke kerkgemeenschap. Pastor Thanh Ta: “De Eerste Communie, het Heilige Vormsel, de scholen bezoeken, je deed het vol overgave.” De waardering daarvoor bleek groot. Jongens en meisjes, van zes tot achttien jaar, kwamen naar voren om Jeroen Heemink met een tekening of roos een hart onder de riem te steken. Nu keert hij terug naar zijn geboortegrond Twente om aan de slag te gaan als geestelijk verzorger bij de stichting Zorggroep Sint Maarten. Dichtbij zijn moeder en broer; Heeminks vader overleed in juli 2022. “Een nieuw avontuur, waar ik naar uitkijk, al is het ook een beetje spannend.” Die spanning namen zijn collega’s alvast een beetje weg door hem een starterskit ‘beginnend geestelijke verzorger’ te overhandigen. De belangrijkste ingrediënten voor deze functie zaten niet in het mandje, maar draagt Heemink altijd bij zich: zijn beminnelijke en meelevende inborst. De bewoners van de verzorgingshuizen in Losser en Overdinkel boffen maar.
Het laatste woord was natuurlijk aan Jeroen Heemink zelf. “Ik wil iedereen bedanken voor zijn of haar aanwezigheid. Ik hoop dat mensen elkaar blijven vinden voor steun en om met elkaar te delen wat hen bindt, ook al zal dat soms niet meer op de traditionele manier kunnen.”
