Risico
Jarno Cordia is overleden. De Nederlandse wingsuit-parachutist kwam om bij een mislukte sprong in de Zwitserse bergen. Waarom nemen mensen in hemelsnaam levensbedreigende risico's? Op de fiets, in de auto of lopend, iedereen kan in het dagelijks verkeer in een split second het noodlot tarten. Maar iemand die uit een vliegtuig of van een berg springt, verzoekt de goden meer dan iemand die met beide benen op de grond blijft staan. Zelf doe ik geen hele gekke dingen. Bungeejumpen, en parachutespringen gaan aan mijn deur voorbij. Hoewel. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Ooit bracht ik dochterlief om acht uur in de ochtend met de auto naar het station omdat het miezerde en had gevroren. Ja, ook ik ben van de curlinggeneratie. In alle haast had ik alleen een badjas en pantoffels aangetrokken. Soepel reed ik over de rotonde. Te soepel. Ik gleed weg. Mijn kind deed ondertussen een schietgebedje. Niet vanwege de auto. Zij zag mij al in mijn schaars geklede tenuetje langs de weg staan. Dat wil je niet als puber. Ze had geluk: het bidden hielp en we kwamen er zonder blikschade vanaf.
Ik heb ook nooit de ambitie gehad om als journalist verslag te doen van gewapende conflicten in oorlogsgebieden. Laat mij maar lekker dichtbij huis op pad gaan. Lekker veilig. Deze week sprak ik onder meer met Laurens en Marita Reijmer over de verkoop van hun levenswerk 't Centrum Reijmer en met voorzitter Marc de Lange van SC Westervoort. Mooie, open gesprekken. Veel leesplezier.
Susan Wiendels