"Of een vrouw nu zes, twaalf of 24 weken zwanger was, maakt niet uit. Als zij begeleiding nodig heeft, dan ben ik er voor haar."
"Of een vrouw nu zes, twaalf of 24 weken zwanger was, maakt niet uit. Als zij begeleiding nodig heeft, dan ben ik er voor haar." Foto:

'De klap kwam pas na een paar weken’

Rodanña Engelhardt begeleidt vrouwen en partners na zwangerschapsverlies

ZEVENAAR – Minstens twintigduizend vrouwen in Nederland maken jaarlijks een miskraam mee. Een heftige heftige gebeurtenis, die vaak veel emoties en verdriet oproept. In haar eigen praktijk Miskraambegeleiding Charlie helpt Rodanña Engelhardt vrouwen en hun partners met de verwerking.

Door Susan Wiendels

Als geen ander weet Rodanña Engelhardt dat geen voet te klein om geen voetdruk achter te laten op de wereld: als verloskundige en echoscopiste zit ze dicht bij het vuur en maakt ze veel mooie momenten mee, maar ook verdrietige. En zelf had ze een miskraam voordat ze twee gezonde dochters - nu bijna 5 en 7 jaar - ter wereld bracht. "Los van het lichamelijke aspect is zwangerschapsverlies een emotionele en mentale rollercoaster. Als je zwanger blijkt, dan begint het fantaseren. Wordt het een jongetje of een meisje? Op wie gaat het kindje lijken? Hoe richten we de babykamer in? Als het dan fout gaat, neem je niet alleen afscheid van je kindje. Je moet ook je toekomstbeeld bijstellen.”
Daar blijft het vaak niet bij. "Veel vrouwen en hun partners krijgen of voelen na zo'n heftig verlies weinig steun van de buitenwereld zeker na een tijdje. Een miskraam wordt gezien als iets dat overwaait, zeker als het in het begin van de zwangerschap gebeurt, of het wordt allemaal gebagatelliseerd. Het leven gaat gewoon verder.” Maar zo werkt het niet ondervond ze aan den lijve, in haar omgeving en ook beroepsmatig in haar werk als verloskundige. "Huisartsen, verpleegkundigen, gynaecologen en verloskundigen, allemaal dragen ze hun steentje bij in de begeleiding. Maar na een week of zes houdt de zorg op. Na zwangerschapsverlies komen er allerlei gevoelens voor: verdriet, leegte, onzekerheid, angst, maar ook schuldgevoel en jaloezie. Vrouwen zijn soms extreem moe en huilerig, hebben geen vertrouwen meer in hun lichaam en mijden confrontaties met zwangere vrouwen in hun omgeving. Ze gaan op zoek naar hun identiteit en vragen zich af wie ze zijn als ze geen moeder of nogmaals moder worden. Zelfs jaren later kunnen ze nog last hebben van het onverwerkte, stille verdriet van een miskraam, zwangerschapafbreking om medische reden of bijvoorbeeld een stilgeboorte.” Voor Rodanña Engelhardt aanleiding om hen die extra broodnodige helpende hand te reiken. Daarvoor volgde ze vorig jaar de opleiding tot coach na zwangerschapsverlies. Naast haar werk als verloskundige in een maatschap coacht ze nu in haar eigen praktijk vrouwen en hun partner bij het verwerken van het verlies van hun kindje. Dat gebeurt onder andere aan de hand van het vijfstappenprogamma van Miskraambegeleiding Nederland. Een bewezen en effectief programma, met twee lange sessies van circa 3,5 uur, die bestaan uit verschillende werkvormen. Rodanña Engelhardt: "Het verlies, familie, gezin, een volgende zwangerschap, het komt allemaal aan bod. Na een intake gaan we actief aan de slag. Tussen de dagdelen door vaak op een creatieve manier, bijvoorbeeld door te schrijven of iets te maken. Het accent ligt niet op het geven van een plek aan het kindje, maar op de verbinding met het kindje dat er maar kort was, waardoor je weer verder kunt. Het aantal weken zwangerschap doet er voor mij niet toe. Of een vrouw nu zes, twaalf of 24 weken zwanger was, als zij begeleiding nodig heeft, dan ben ik er voor haar.” Informatie: www.miskraamkraambegeleidingcharlie.nl, Facebook en Instagram.