Te is nooit goed
"Te is nooit goed" zei mijn oma altijd. Ik geef haar groot gelijk. "Behalve tevreden en te bed" zei ze er dan snel achteraan. Te is inderdaad niet goed. Teveel biertjes, te weinig slaap, teveel eten, het is nooit goed. Maar 'te' zorgt op meer fronten voor ergernis bij mij. Ik kan er echt agressief en opstandig van worden, van dat 'te'. Kromme tenen, jeukende handen, nekharen die overeind komen, dat soort toestanden.
Want 'te' klinkt zo ontzettend truttig en ouderwets! En je ziet het nog zo vaak voorbij komen. Bij aankondigingen van leuke evenementen, waar ik dan ineens niet meer naartoe wil. "Grote rommelmarkt te Dieren". Ik ga toch niet terug in de tijd. Of bij bouwprojecten, op van die grote borden van de aannemer: "Nieuwe woonwijk te Duiven", bah. Ik vind het oubollig en ambtelijk, ik kan er gewoon niet tegen. Leven we nog in de middeleeuwen?
Waarom gebruiken deze mensen niet gewoon het veel modernere 'in'? Is dat soms niet deftig genoeg voor de heren bouwvakkers? Krijgen ze hun koffie en bammetjes dan niet meer weg als ze naast zo'n ordinair bord moeten werken? Of kunnen ze dan hun project weer wat duurder maken? Ik krijg er in ieder geval altijd de kriebels van.
Er zijn meer van die woorden, die maar niet weg te krijgen zijn uit onze teksten. Waarom zie ik nog steeds 'betreft' of 'indien' in brieven die ik voor mijn neus krijg? Het kan zoveel moderner! Die lange oubollige uitdrukkingen kosten ook nog eens meer moeite, meer inkt en meer papier. Want 'met betrekking tot' is echt veel langer dan gewoon 'over'.
Het maakt je tekst ook minder toegankelijk, het leest minder lekker, je lezer struikelt erover. Ik wel in ieder geval. En struikelen is net als 'te', zelden goed.
Manon Kummer