Raar taaltje
Nederlands is maar een raar taaltje. Op de basisschool merk je het al aan alle uitzonderingen op de regels die je moet leren. Heel vreemd en ingewikkeld is het allemaal. Die arme kinderen: eerst praten en schrijven ze normaal, maar na een paar lessen grammatica snappen ze er ineens niks meer van. Buitenlanders die Nederlands leren hebben daar ook last van. Dat kun je horen aan de prachtige dingen die zij dan zeggen. Zo hadden we een Franse vriendin die in Nederland was komen wonen. Ze had echt taalgevoel dus ze leerde onze taal vrij snel. Ze hield ook van lekker eten, dus daar gingen de gesprekken vaak over. Bij weer zo'n heerlijk etentje had ze het over ham van een 'zwarte vark'. Prachtig vond ik dat. 'Nee', zei haar Nederlandse vriend, 'dat heet varken in het Nederlands'. Ik vond dat hij haar niet mocht corrigeren, zo'n mooie verspreking moet je erin houden. En eigenlijk is het ook heel raar: varken. Het lijkt op meervoud, zoals wolken. Bij ons gezin is de 'zwarte vark' in ieder geval wel gebleven. Onze ondeugende zwarte kater kreeg het regelmatig te horen.
Maar nog even over varkens: In het Maleis hebben ze een geniale meervoudsvorm. Daar zeggen ze het woord gewoon twee keer. Babi is Maleis voor varken, dus meer varkens is daar: babi babi. Geweldig toch! Nooit meer gedoe. geen rare vervoegingen, uitzonderingen, afwijkingen, gewoon twee keer zeggen en alles is duidelijk. Dat is toch veel logischer dan al die meervoudsvormen van ons?
Ik vind het altijd erg leuk om te horen hoe buitenlanders onze taal leren. Ineens merk je dan dat wat voor ons gewoon is, eigenlijk heel raar en onlogisch blijkt te zijn. En dan ga je nadenken over hoe het ook alweer zit. En voor mensen die de hele dag met taal en tekst bezig zijn, is dat alleen maar heel nuttig.
Manon Kummer