‘David Bowie is een rolmodel voor mij’ Splinter Chabot vertelt in het Liemers College over zijn boek Confettiregen

ZEVENAAR - Schrijver en politicoloog Splinter Chabot bezocht op 28 september het Liemers College. Leerlingen voelden hem aan de tand en docent Nederlands Marleen van Rijn interviewde hem over zijn boek Confettiregen, een ontdekkingstocht naar hoe je jezelf kunt zijn.

De eerste vraag betrof de keuze van de motto’s vooraan in het boek. Deze zijn namelijk niet zomaar gekozen. “Ik heb gekozen voor uitspraken van David Bowie en Prince als motto’s voor het boek”, vertelde Splinter Chabot. “Naast het feit dat ik hun muziek geweldig vind, is het nog mooier dat ze zichtbaar zichzelf kunnen zijn. Dat Bowie verschillende karakters kan uitdragen in zijn werk, is iets wat ik erg bewonder. Dat hij zich niks aantrekt van alle ‘hokjes’ die we als samenleving opleggen, is eveneens inspirerend. Hij is een echte rolmodel voor mij. Net als Prince.”
De hoofdpersoon van het verhaal is Wobie, een verbastering van Bowie. Daarnaast had Chabot andere redenen om voor deze naam te kiezen. Een nieuwe naam heeft geen associaties en is volledig onbevlekt. De lezer heeft dan nog geen enkel beeld bij het personage, wat ervoor zorgt dat die vooraf geen vooroordelen heeft over de hoofdpersoon. De derde reden is dat Splinter liever niet zijn eigen naam wilde gebruiken; in dat geval werd het teveel zijn eigen verhaal. “Iedereen moet zich in het verhaal kunnen vinden. Ik vind het ook lastig om verdrietige scènes op te schrijven als ik mijn echte naam gebruik. Dan laat ik die passages vervolgens liever weg, waardoor ik de lezer eigenlijk bedrieg.” De naam van de hoofdpersoon is dus een technisch middel om eerlijk te schrijven. Splinter is namelijk van mening dat je alles op moet schrijven in een boek en dat je niet jezelf vooraf al moet censureren. Een ander belangrijk personage uit het boek is Daniël. Splinter zet hem in het boek positief neer. “Hij was echt zo lief voor mij, hij gaf me echt weer motivatie om dingen te ondernemen.” Met het verhaal over Daniël illustreerde Splinter hoeveel positieve invloed één persoon kan hebben op het leven van een ander. “Doordat Daniël mijn kant koos, voelde ik me veel beter. Ik wil graag aan anderen meegeven dat ze ook een ‘Daniël’ voor anderen kunnen zijn. Zo kunnen ze iemand helpen met dingen waar diegene mee worstelt.” Naast positieve reacties, ontvangt Splinter ook negatieve opmerkingen. Inmiddels doet hem dat maar weinig. “Je moet er niet teveel energie aan besteden. Zulke reacties zijn eigenlijk een beetje zielig.” Splinter Chabot heeft ooit getwijfeld of hij het boek wel moest schrijven. Hij groeide op in een prettige omgeving. Daardoor voelde hij zich soms ook een beetje schuldig. Toch besloot hij om het te schrijven. “Zelfs als alles meezit, is het moeilijk om je gevoelens meteen te begrijpen en accepteren.”

Linda Ruijs