Piet en An Benning 60 jaar getrouwd

PANNERDEN – 26 februari 2023 was het 60 jaar geleden dat Piet (85) en An (82) Benning elkaar het ja- woord gaven. Met twee kinderen, vijf kleinkinderen en een achterkleinkind is er sindsdien veel veranderd. Wat altijd is gebleven is de liefde. Het paar is nog steeds ontzettend gek op elkaar.

Door Indy Roelofs

Vrienden en familie waren aanwezig en ook burgemeester Luciën van Riswijk kwamen even langs om het koppel te feliciteren op de zonnige zondag. In de week van het grote feest kregen Piet en An zelfs een brief van provincie Gelderland en het Koninklijk Huis.

Zestig jaar geleden was het echter niet zo zonnig lacht An: “Je moet je beseffen dat de kerk toen een veel grotere rol speelde. Het eerste obstakel was namelijk dat we voor de vastentijd wilden gaan trouwen, wat ontzettend krap werd. Het eerste obstakel was dus dat we op de carnavalsdinsdag moesten gaan trouwen. Het volgende probleem was de kou. De winter van ’63 was een van de koudste winters die we hebben meegemaakt. Tijdens onze trouwdag was het -18 °C, het was spekglad en zelfs de Rijn was dichtgevroren. Als kers op de taart was het dorp door de bouwvakkers opgebroken en dus moeilijk toegankelijk. Ondanks alles was het een magische dag, we vierden feest in Café de Zwaan, wat inmiddels Café de Dijk is geworden. Het is een grappig idee dat we zestig jaar later op dezelfde plek onze mijlpaal mogen vieren.”

Piet kan zich ook nog goed herinneren hoe hij idolaat werd van An: “Ik was drie jaar ouder dan An. We woonden allebei op de Deukendijk. Ik werkte bij de steenfabriek. An werkte in het huishouden op de Raayhof en zat op de huishoudschool in Huissen. Met een schuin oog keek ik altijd naar dat leuke buurmeisje. Toen we gek op elkaar werden kwam het punt van verkering vragen steeds dichterbij. Ik kreeg dat meisje maar niet uit mijn hoofd. In die tijd was het verkering vragen een flinke stap, daarom moest ik eerst haar vader vragen of het mocht. Ik was op een avond met een vriend aan het biljarten toen hij ineens binnenkwam. ‘Moeder zit in bad, dus ik kom even een potje spelen!’ zei hij toen. Ik vond de moed en vroeg of ik verkering mocht met zijn dochter. Ik was als een kind zo blij toen hij direct toestemde. Samen met hem ben ik naar hun huis gegaan en boven op de dijk vroeg ik of An verkering met me wilde. Vijf jaar later trouwden we”.

Snel na de trouwdag verliet het stel Pannerden voor Limburg, vanwege Piet’s job als draglinemachinist. Zes jaar later en twee kinderen rijker keerden ze terug naar Pannerden om het gezinsleven een tijdje voort te zetten in het huis van Ans’ moeder. Piet ging bij de Turmac werken en twee keer verhuisden ze: naar de Groenestraat en de Kanaalstraat.

“Onze liefde is nog steeds rotsvast” zegt Piet. Inmiddels zit hij al meer dan vijftig jaar bij de schietvereniging, pingelt hij wat op het keyboard en houdt van schilderen. An vindt het heerlijk om thuis te zijn en te breien en naaien. Ze heeft zelfs een tijdje naailessen gehad van de moeder van de burgemeester. Samen vinden ze het fantastisch om te puzzelen en film te kijken, maar ze gaan er ook graag wandelend of fietsend op uit. Volgens Piet is van elkaar houden simpel: “Je moet gewoon eerlijk zijn en door blijven ademen. Alles is immers goed te maken.”