Neven Stijn Kruijs en Jelle Smalbraak kruisen degens tijdens OBW-DCS

ZEVENAAR - De volbloedneven Stijn Kruijs (22) en Jelle Smalbraak (26) zijn goede vrienden, maar staan zaterdag 4 februari lijnrecht tegenover elkaar, want Stijn speelt bij OBW en Jelle bij DCS. Wat de eindstand van de Zevenaarse voetbalderby ook wordt, na afloop wordt er samen zeker een biertje gedronken vertelt het duo. In Grand-café De Markt nemen ze alvast een voorproefje.

Door Susan Wiendels

Manchester United tegen stadsgenoot City, Inter tegen AC Milan en Atletico tegen Real Madrid. Derby’s zijn normaliter zinderende wedstrijden vol emotie. Hele seizoenen kunnen in negentig derbyminuten worden gered of juist gebroken. Zo heet wordt de soep niet meer opgediend bij OBW en DCS. In de vorige eeuw was het nog haat en nijd, die tijd is gepasseerd. Ook de familieverhoudingen zullen er niet onder lijden aldus de twee neven. Jelle: “Het is natuurlijk wel een speciale wedstrijd, maar dat leeft meer bij de supporters.” Stijn: “In het veld heerst wel rivaliteit, maar na het laatste fluitsignaal gaat de knop om en drinken we samen een biertje in het clubhuis en de kroeg. Dat zag je ook na de vorige wedstrijd. Dat werd een hele gezellige avond.”
Hij verwijst naar het openingsduel van de competitie waarin DCS in eigen huis met 2-3 aan het kortste eind trok. Een duel met letterlijk en figuurlijk vuurwerk: weinig kansen, maar toch vijf doelpunten en een rode kaart voor OBW. Stijn verwacht dit keer geen spektakelstuk. “Beide elftallen hebben geen beste reeks neergezet en zullen daarom niet volle bak op de aanval gaan.” Jelle denkt juist van wel: “Wij hebben voor de winterstop uit drie wedstrijden maar één punt gehaald en ook OBW heeft geen lekkere serie neergezet. We zijn allebei niet in beste vorm en krijgen veel doelpunten tegen. Juist omdat er veel spanning op staat, zullen er fouten gemaakt worden. Beide elftallen hebben kwaliteit voorin lopen, spelers die deze fouten gemakkelijk af gaan straffen.” Gedecideerd: “Het wordt 3-3.” Stijn: “Ik denk 3-2.”
OBW moet het doen zonder de geblesseerden Jelmer Krooshof en Daan Letzer; DCS mist Jesse de Jager en Roman Storck. Doelman Nils van der Landen zit in China. Waarschijnlijk kan Eric van Zutphen een beroep doen op de ervaren Desley ten Westenend, die na vorig seizoen besloot een treetje lager te gaan keepen. Jelle: “En ik ben blij dat Finn van Wessel weer terug is. Dat is een mannetje hoor. Hij weet verdedigers aan zich te binden. Je hoeft ‘m maar één kans te geven en het is raak.” Zijn jongere neef is blij dat hij zelf van de partij is, het openingsduel tegen DCS miste hij door een blessure. Niet de eerste keer. Kruijs kampt vaker met hamstringklachten. “Ik ben een man van glas”, verwijst de aanvallende middenvelder naar Arjen Robben. Jelle Smalbraak speelde dit seizoen tot nu toe alle duels, hij is een vaste waarde voor trainer Eric van Zutphen. Op zijn achttiende klopte de allrounder op de deur van het eerste en maakte hij onder de vleugels van Mark Horsman zijn debuut, zo’n dertig jaar na zijn vader Bert. Als middenvelder. Nu speelt hij centraal achterin. “Ik werd langzamer, dan zak je vanzelf een linie.” Aan zelfreflectie geen gebrek. “Mijn sterke punten? Ik kan goed leiding geven, kan jonge spelers wat bijbrengen en ik scoor gemakkelijk als verdediger.” Hij waarschuwt zijn neefje alvast: “Als er druk op staat, dan ga ik leveren. Op dat soort momenten staan de grote spelers op.” Stijn schiet spontaan in de lach, al is er wel degelijk respect voor zijn oudere neef. “Jelle is rustig aan de bal, bewaart overzicht en is levensgevaarlijk als hij bij standaardsituaties in de zestien verschijnt.” Het respect is wederzijds. Jelle: “Stijn is technisch sterk, tweebenig, iemand die een speler alleen voor de goal kan zetten en hij is een vrijetrappenspecialist. Ik weet zeker dat hij het profvoetbal had gehaald als hij meer van voor zijn sport had geleefd.” Dat Stijn Kruijs talent had, werd al vroeg door kenners gezien. Van zijn elfde tot zijn veertiende speelde de technicus voor De Graafschap en twee jaar geleden verkaste hij naar hoofdklasser Orion. Dat avontuur duurde een jaar. Altijd lonkte weer het vertrouwde blauw-wit van OBW, de club waar zijn vader Bennie in de jaren tachtig hoogtijdagen beleefde. Een kampioenschap schreef ook Stijn vorig jaar op zijn voetbal-cv in de derde klasse. Na een geweldige start met vier keer winst in de eerste vier duels leek OBW dit seizoen ook in de tweede klasse hoge ogen te gaan gooien. Maar na vijf nederlagen bivakkeert de ploeg inmiddels in de middenmoot met zestien punten uit elf duels; DCS heeft twee punten meer. Realisme overheerst bij beide mannen. Jelle: “Door de absurde degradatieregeling moet straks zelfs de nummer 9 nog nacompetitie spelen. Rechtstreekse handhaving zou al knap.” Stijn: “Daar gaan wij ook voor.” Jelle grijnst: “Hoe eerder we straks met mooi weer een terrasje kunnen pikken.”