Tante Liemers is te koop: ‘Iedereen heeft wel zo’n lievelingstante’

WESTERVOORT - Dinsdag 17 november presenteerde Humphrey Ottenhof zijn nieuwste boek ‘Tante Liemers’: een boek met Liemerse schetsen. Humphrey, een inmiddels gepensioneerde zestiger, schrijft nog met veel plezier. Als doorgewinterde neerlandicus weet hij met zijn verhalen en gedichten de mensen te raken. 

Hij schrijft al gedichten vanaf zijn 15e levensjaar. “Ik heb alle facetten van het schrijven beoefend: ik heb een roman geschreven, een novelle, columns in de krant, korte verhalen, een proefschrift, een kookboek en veel gedichten natuurlijk. Ik voel me echt een generalist.” Humphrey gaf 40 jaar lang Nederlands. Hij kwam als jochie van vier vanuit Indië naar Nederland. Sinds die tijd woont hij in de Liemers. “Als indo moest je je zo snel mogelijk aanpassen aan de Nederlandse maatschappij en daar hoorde de taal vanzelfsprekend ook bij. Je hebt dan ook veel Indische neerlandici in dit land.”

Herkenbaar

De kern van zijn schrijverschap is het luisteren naar wat mensen zeggen, vindt Humphrey. “Ik blijf altijd heel dichtbij bij hoe ik leef en wat ik ken. Dat is natuurlijk anders dan wanneer je ergens research naar verricht. Een verhaal moet de mensen liggen. Het gaat vaak over oudere mensen of opvallende figuren. In een dorp als Westervoort weet iedereen wel iets te vertellen over een ander. Dat maakt de verhalen herkenbaar. Als je dat mechanisme kunt ontdekken en dat mooi kunt beschrijven kom je op de leukste verhalen uit. Ik heb door mijn manier van schrijven echte fans,” vertelt hij met gepaste trots. “Ik geniet van die dorpsmentaliteit, waarbij ik gewoon op een bankje kan zitten, bier kan drinken en kan zwaaien naar mensen die ik niet ken.”

Leegstromen kerken

Humphrey vindt dat hij in een interessante tijd leeft. Het geeft hem veel ingangshoeken om over te schrijven. De Liemers heeft een rijke historie en maakt veel ontwikkelingen door. Zo ziet hij met lede ogen het leegstromen van de kerken aan. Humphrey: “Maar je moet ook niet te nostalgisch zijn. Tradities zijn er vooral voor de oudere mensen. Dat boeit de jongeren niet meer zo. Tijden veranderen. Sommige mensen trouwen nog in de kerk omdat het zo romantisch is en een enkeling wil er nog begraven worden. In de geest van deze tijd is de kerk geen gebedshuis meer. Of men zou het lef moeten hebben om de kerk over te dragen aan de moslimgemeenschap, die om deze ruimtes staat te springen, een echte cultuurverschuiving dus. En dat vind ik het interessante aan deze tijd. Het is een soort literaire kroniek. Je probeert op een mooie manier het verglijden van de tijd te beschrijven.”

Haar op de kin

Het boek kreeg de titel Tante Liemers. Humphrey koos daarvoor, omdat iedereen wel een lievelingstante heeft. “Niet zo’n oude dame met zo’n haar op de kin die je steeds maar wil zoenen, maar een tante bij wie je je thuis voelt. Op de omslag staat dan ook een foto van zo’n lieve vrouw in een bloemetjesjurk, een echte Tante Liemers. Elke regio heeft wel iets bijzonders. Zo heeft de Achterhoek het achterkoekje en de Liemers het Liemers Liesje, een koekje dat ik nog eens samen met bakker Paul Berntsen in de vorm van een Liemers meisje heb gebakken.”

Literaire avonden

Iets wat Humphrey erg mist in deze tijd is het contact met andere schrijvers. “Vroeger werden er vaker literaire avonden georganiseerd, schrijvers onder elkaar die elkaar inspireerden. Het zou mooi zijn als er weer schrijversplatforms in het leven geroepen werden. Dat zou ik ook graag zien voor een jongere generatie. Die platforms zijn er wel landelijk, maar het zou ook mooi zijn als dat er op regionaal niveau zou zijn.” Voor wie de boekpresentatie in Westervoort heeft gemist: op zondag 28 november presenteert Humphrey Ottenhof zijn boek ‘Tante Liemers’ bij Rebers Boek en Buro in Zevenaar, van 14.00 uur tot 15.00 uur.

BOEKFRAGMENT

Liemers Liesje 

Doet u het nog wel eens? Uw lief meenemen voor een dagje of wat er tussenuit. Klein onderhoud aan de relatie voordat er achterstallig onderhoud ontstaat. Groot onderhoud is riskant. “Je weet nooit wat je tegenkomt,” zeiden mijn bouwvakkers altijd aan het begin van zo’n grote klus. Wij gingen naar Haamstede in Zeeland. Uitwaaien aan het strand en s avonds knus uit eten. In Haamstede kun je een bom halen bij de Bom. Zo drukken de Zeeuwen het uit met hun nasale accent. Van mij denken ze dat ik uit Limburg kom, omdat ik ‘romig’ klink in hun oren. Die bom moet u maar eens proberen: een chocolade kogel die op je bord ontploft, wonderbaarlijk. Hotel-restaurant ‘De Bom’ daar moet u wezen. Ze hebben overigens nog veel meer lekkere typische dingen in Zeeland. We kennen de mosselen, de oesters, de bolussen en de babbelaars. Maar heeft u ooit gehoord van profetenbrood? Het is in tegenstelling tot wat u verwacht, een koekje. Een ruitvormig zanddeegkoekje met soms een vleugje foelie. Brood hebben ze ook hoor, in allerlei vormen en maten. Meesterbakker Robèrt van Beckhoven reist Europa door om plaatselijke broodsoorten te maken en te proeven. Er zijn er nog echt veel. Maar waarom hebben we die dan niet In de Liemers? Ik praat er wel eens over met de bakker Paul Berntsen uit Didam. Hij is wild van rogge en volkoren, maar blijft het antwoord over authentiek Liemers brood schuldig. Ooit hebben we samen een koekje ontwikkeld: Liemers Liesje. Gaat u daar maar eens een zakje van halen. Niet omdat Paul en ik dan binnenlopen, maar om te ervaren wat de Zeeuwen beleven: de regio.